تغذیه و رژیم درمانی در اوتیسم
مراقبت از کودک مبتلا به اوتیسم می تواند در سطوح مختلفی چالش برانگیز باشد، زیرا هر کودک منحصر به فرد است. مداخلات تغذیه ای از جمله رویکردهای مورد قبول و جزیی از برنامه جامع مراقبتی برای بهبود اختلال طیف اوتیسم است. مطالعات مختلف بر نقش مهم مداخلات غذایی و انواع رژیم های درمانی بر اختلالات روانی و بویژه بر بهبود رفتار و علایم در کودکان مبتلا به اوتیسم تاکید کرده اند. نوع غذایی که کودک شما می خورد تأثیرات مثبت یا منفی عمده ای بر عملکردهای مغزی و بدن او دارد. مشکلات تغذیه ای بار سنگینی را به فرزند شما تحمیل می کند، بدون تغذیه مناسب، توانایی آرام نشستن، تمرکز، پردازش اطلاعات، یادگیری و شرکت در جلسات درمانی بسیار کاهش می یابد.
دریافت مناسب مواد غذایی و درمان مشکلات تغذیه ای درکودکان مبتلا به اتیسم، بهبود عملکرد و پاسخ بهتر به انواع مداخلات درمانی را به دنبال خواهد داشت و کودک می تواند از جلسات درمانی بیشترین بهره را ببرد. بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به دلایل مختلفی مواد غذایی کافی و لازم را برای رشد خود دریافت نکنند. این کودکان ممکن است به دلیل حساسیت به طعم، بو، رنگ و بافت غذاها انتخاب های غذایی محدودی داشته باشند، ممکن است عادت به خوردن غذا در مقادیر کم داشته باشند، زیرا تمرکز بر غذا خوردن برای مدت طولانی برای آنها دشوار است. این کودکان ممکن است از مصرف برخی غذاهای خاص اجتناب کنند زیرا این غذا ها را با درد یا ناراحتی های گوارشی مرتبط می دانند.
شایع ترین مشکلات گوارشی در این کودکان شامل اسهال مزمن، یبوست، ناراحتی و نفخ شکم، بیماری رفلاکس معده و سندرم روده تحریک پذیر است. عوارض و تداخل دارویی از دیگر نگرانی های مرتبط با وضعیت این کودکان است، زیرا برخی از داروهایی که برای اوتیسم استفاده می شوند ممکن است اشتها را کاهش دهند در حالی که برخی دیگر ممکن است اشتها را افزایش دهند یا بر جذب برخی ویتامین ها و مواد معدنی تأثیر بگذارند. علاوه بر این، اختلالات گوارشی، که ممکن است منجر به اختلالات رفتاری شود، در کودکان مبتلا به اوتیسم شایع است.
در برخی از این کودکان نفوذپذیری روده افزایش می یابد و از سوی دیگر آنزیم های گوارشی مربوط به متابولیسم برخی از پروتیین ها به اندازه کافی تولید نمی شود. بنابراین این پروتیین ها به راحتی به جریان خون نشت کرده و از سد مغزی – خونی عبور میکنند، که می توانند عملکرد طبیعی سیستم عصبی را در مغز مختل کنند. ویتامین ها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه و اسیدهای چرب ضروری موجود در غذا برای رشد مناسب مغز کودک ضروری هستند. هرگونه کمبود در این مواد مغذی می تواند بر تولید انتقال دهنده های عصبی تأثیر بگذارد و پردازش طبیعی ادراکی و شناختی را مختل کند. در مجموع کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در معرض کمبودهای جدی تغذیه ای، آلرژی، حساسیت ها، عدم تعادل متابولیک، مشکلات گوارشی و الگوهای غذایی غیر معمول هستند. از سوی دیگر کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند و فرآیندهای سم زدایی در بدن آنها بصورت کامل انجام نمی شود. در این رابطه، بسیاری از یافته ها نشان می دهد که تغذیه مناسب می تواند به طور قابل توجهی در بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم کمک کننده باشد و موجب بهبود سلامت عمومی، رفتار و عملکرد مغز کودک شود. بهبود علائم اوتیسم مانند تمرکز و تماس چشمی پس از مصرف انواعی از ویتامین ها و مکمل های غذایی در کودکان مبتلا به اوتیسم، ثابت شده است. در نتیجه، تمایل به رژیم ها و مکمل های غذایی متناسب با نیازهای کودک در مراحل مختلف رشد و نمو رو به افزایش است. از این رو تنظیم رژیم غذایی و نظارت دقیق بر وضعیت تغذیه و نتایج مثبت یا منفی مداخلات برنامه ریزی شده توسط متخصص تغذیه و رژیم درمانگر ضروری است.
