شناخت اوتیسم

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم یک بیماری به اصطلاح عام نمی باشد، بلکه یک ناتوانی فردی می باشد که می تواند باعث ایجاد چالش های جدی در ارتباطات و رفتارهای اجتماعی فرد شود. معمولا این ظاهر افراد اوتیسم نیست که آنها را از سایر افراد متمایز می کند، بلکه نحوه برقراری ارتباط و معاشرت آنها یا سایرین، پاسخ رفتاری آنها به محرک های خارجی، و روش یادگیری آنها هست که این افراد را متمایز می سازد.  توانایی های یادگیری، فکر کردن، و استدلال کردن یک فرد دارای اوتیسم می تواند از نبوغ تا بسیار ضعیف باشد. بعضی از افراد دارای اوتیسم نیاز به کمک جدی در کارهای روزانه خود دارند و بعضی افراد خیر.

از نظر آماری اختلال اوتیسم در پسران حدودا ۴ برابر در دختران است. علت این تفاوت آماری تا کنون مشخص نشده است.

 منبع اختلال‌ طیف‌ اوتیسم، اختلال‌ در سیستم عصبی می باشد و نشانه های آن در دوران اولیه رشد فرد نمایان می شود. معمولا افراد دارای اوتیسم در مراودات اجتماعی و برقراری ارتباط و بروز احساسات دچار مشکل می باشند. با این حال بروز رفتاری اختلال طیف اوتیسم بسیار گسترده و با شدت های متفاوت می باشد. رفتار یک فرد دارای اوتیسم می تواند با گوشه گیری، عدم ارتباط با دیگران و سکوت همراه باشد. رفتار های تکراری و کلیشه ایی در این اختلال دیده می شود. تکان دادن دست ها از شایع ترین رفتار های طیف اوتیسم است. بازی کردن با اسباب بازی ها به صورت تکراری و مشابه و چیدن آن ها در یک خط و نظم ثابت ، از ویژگی ها و نشانه های اوتیسم است. اگر نظم و ترتیبی که  کودک اوتیسم هنگام بازی فراهم کرده است، از طرف اطرافیان بر هم زده شود،  باعث عصبانیت و دست کشیدن از بازی می شود. 

در این اختلال علاقه ی شدید به یک سری اجسام خاص دیده می شود.  

عدم ارتباط چشمی، ناتوانی در درک احساسات دیگران یا توصیف احساسات خود، بروز دادن واکنش های غیر معمول به یک محرک خارجی مانند بو، صدا و نور ها از ویژگی های این اختلال است. در بعضی از افراد خندیدن ها یا گریه کردن ها یا فریاد کشیدن های بدون محرک شایع است.

تشخیص اولیه در این اختلال به این صورت خواهد بود که مادر متوجه متفاوت بودن فرزند خود می شود و تشخیص نهایی زیر نظر روانپزشک کودک و‌ نوجوان انجام خواهد شد.

مداخله ی درمانی سریع و موازی در این اختلال ، شاه کلید بهبود عملکرد است . هنگامی که برای کودک تشخیص اختلال اوتیسم گرفته می شود ، باید آموزش های خاص و هدفمند شروع شود.

آموزش هایی که روند آن ها با آموزش های کودکان بدون اختلال متفاوت است. در‌ بیشتر موارد وجود مسیر های موازی و هم هدف بهترین حالت درمانی است. به طور مثال برای بهبود عملکرد حسی این اختلال، انواع ماساژ ها با اهداف متفاوت کاربرد دارد.

رفتار درمانی، کار درمانی، گفتار درمانی،  موسیقی درمانی، بازی درمانی، آب درمانی و … از موثر ترین مداخلات اختلال طیف اوتیسم است.